1. Net op tijd voor de laatste trein
Bij dit Iwata vraagt-interview zit ik aan met Tsunekazu Ishihara-san, president-directeur en CEO van The Pokémon Company, en Shigeki Morimoto-san van Game Freak. Allebei bedankt dat jullie vandaag zijn gekomen.
Graag gedaan.
Hoewel we voor de Iwata vraagt-serie oorspronkelijk interviews deden met personeelsleden van Nintendo, hebben we vandaag twee gasten van andere bedrijven. Tegelijkertijd zie ik Ishihara-san als een bondgenoot met wie ik al jaren zij aan zij heb gevochten (lacht). Omdat ik zo lang producten heb gemaakt in samenwerking met Ishihara-san, voel ik zelf een sterke affiniteit met Pokémon. Het spreekt vanzelf dat we vandaag de nieuwste Pokémon-titels zullen bespreken. Maar ik denk dat we het best kunnen beginnen door naar de geschiedenis van Pokémon te kijken, zodat we kunnen zien hoe die aansluit op de HeartGold Version en SoulSilver Version.
Oké.
Als het mag, wil ik graag met jou beginnen, Ishihara-san. Je bent president-directeur en CEO van The Pokémon Company1, en tevens voorzitter van Creatures Inc.2… 1 De Pokémon Company werd opgericht in 2000. Naast het beheer van de merknaam Pokémon, beheert het bedrijf ook zes Pokémon Centers in Japan. 2 Creatures Inc. werd opgericht in 1995. Het bedrijf ontwikkelt Pokémon-videospellen en –speelkaarten, maar heeft ook spellen gemaakt als ‘No No No Puzzle Chailian’ voor de Game Boy Advance en ‘Walk with me! Do you know your walking routine?’ voor Nintendo DS.
Nou, nu klopt dat inderdaad. Maar toen het eerste Pokémon-project van start ging, werkte ik als producent aan de ontwikkeling van Pokémon Red en Green3, zij aan zij met Game Freak4. 3 Red en Green verwijzen naar Pokémon Red Version en Pokémon Green Version, de eerste titels uit de Pokémon-serie. Ze werden gelanceerd voor de Game Boy in Japan op 27 februari 1996. Later werden ze wereldwijd uitgebracht als Red en Blue. 4 Game Freak, Inc. werd opgericht in 1989 en ontwikkelt videospellen, waaronder Pokémon-titels.
En jij dan, Morimoto-san?
Mijn naam is Morimoto en ik werk bij Game Freak. Ik was regisseur van de laatste titels, terwijl ik als programmeur betrokken was bij de ontwikkeling van Red en Green.
Goed, de planning van Pokémon begon in…
Dat was 1990.
Red en Green werden zes jaar later gelanceerd, in februari 1996. Dat betekent dat ze ongelooflijk lang in ontwikkeling zijn geweest.
Ja, dat klopt (lacht spottend).
Tijdens de lange ontwikkelingsperiode van Pokémon probeerde ik zoveel mogelijk op de hoogte te blijven van wat je deed. Toen Red en Green uitkwamen, maakten ze zo’n stille, bescheiden start dat je je onmogelijk kon voorstellen dat ze zo populair zouden worden.
Precies. We voltooiden de titels eigenlijk al in oktober van het jaar voor lancering, en wilden ze zo snel mogelijk uitbrengen. Maar we waren net niet op tijd voor de kerstperiode, dus brachten we de spellen maar uit tegen het einde van februari het jaar erop – de slechtst denkbare tijd in het jaar om spellen uit te brengen (lacht)!
Bovendien heerste er destijds enigszins het gevoel dat de Game Boy5 zijn beste tijd wel had gehad in de winkelschappen, nietwaar? 5 De Game Boy was een draagbaar spelsysteem met een monochroom scherm, dat in april 1989 werd gelanceerd in Japan. Andere systemen in de Game Boy-lijn waren onder meer de Game Boy Pocket uit 1996, de Game Boy Light en Game Boy Color uit 1998 en de Game Boy Advance uit 2001.
Daarom had ik het gevoel dat we misschien de laatste trein zouden missen (lacht). We hadden het immers gerekt tot het uiterste einde van de levensduur van het systeem.
Nou, je bent er op de een of andere manier in geslaagd om die laatste te trein te halen (lacht)!
Op de een of andere manier hebben we het gered (lacht)! Toen dit project oorspronkelijk begon, was het de bedoeling dat we software zouden ontwikkelen voor een nieuw platform. Satoshi Tajiri-san6 richtte in 1989 Game Freak op… 6 Satoshi Tajiri is de bedenker van de Pokémon-serie en president van Game Freak.
Dat was op hetzelfde moment als de lancering van de Game Boy.
Daarom werd het oorspronkelijk gezien als een spel dat ontwikkeld zou worden voor deze nieuwe hardware. Vervolgens trad er behoorlijk wat vertraging op bij het voltooien van de titel… Toen ik echter de inhoud van Red en Green zag, en die vergeleek met alle titels waar ik ervaring mee had, die ik had gespeeld of waar ik als producent aan had gewerkt, had ik als producent persoonlijk nog steeds het gevoel dat dit van het allerhoogste niveau was. Dat wil zeggen, ik had er vertrouwen in dat dit mijlenver vooruit liep op de rest, als het aankwam op puur plezier. Maar met de lanceerdatum die we toen hadden, maakte ik me aanvankelijk nogal zorgen om de titel.
Ik was betrokken bij de oprichting van Creatures Inc. en ik herinner me dat ik naast jou zat, Ishihara-san, toen je een besluit nam over het aanvankelijke aantal exemplaren dat je wilde verspreiden.
Dat klopt, je zat naast me (lacht)!
Ik herinner me dat het oorspronkelijke aantal te verspreiden exemplaren kleiner was dan ik had verwacht… Maar toch had ik behoorlijk hoge verwachtingen. Met dat aantal exemplaren stelde ik me voor dat ze de winkels uit zouden vliegen en dat de voorraad razendsnel op zou raken. Maar dat mocht helaas niet zo zijn…
Ik herinner me hoe ik naar de wekelijkse verkoopcijfers keek en zag dat we slechts een beetje onderaan bungelden in de top 10.
Dus aan het begin had niemand kunnen voorspellen dat Pokémon wereldwijd uiteindelijk zo populair zou worden.
Het was echt een rustige start.
Maar ondanks dat trage begin draaide alles uiteindelijk volledig om. Waar is dat volgens jou aan te danken?
Eén van de redenen is volgens mij de kracht van mond-tot-mondreclame. In 1996 schreven mensen geen eigen blogs op internet, maar toch ging gestaag de boodschap rond van hoe leuk Pokémon was. Bovendien had ik sterk het gevoel dat de kracht van de media, met CoroCoro Comic7 in het middelpunt, hielp om de groei van de populariteit van Pokémon te versnellen. Ten slotte hadden we ook het gevalletje rond Mew, de Pokémon die Morimoto-san had ontworpen als een soort grap... 7 CoroCoro Comic is een manga-maandblad gericht op basisscholieren, dat voor het eerst werd uitgegeven in 1977 door Shogakukan. Naast manga-strips, bevat het blad ook artikelen over hobby’s en videospellen.
Nou, ik weet niet of ‘ontworpen’ wel het juiste woord is (lacht spottend)…
Het valt niet te ontkennen dat Mews bestaan een zeer grote rol heeft gespeeld…
We hebben Mew er helemaal aan het einde bij gedaan. De spelcassette was echt vol en er was haast geen ruimte meer op. Toen werden de testfuncties – die niet in de uiteindelijke versie van het spel zouden komen – verwijderd uit het spel, waardoor er een minuscule 300 bytes aan vrije ruimte ontstond. En dus meenden we dat we Mew daarin onder konden brengen. Wat we deden zou tegenwoordig ondenkbaar zijn!
En dat allemaal, terwijl je na afloop van de testfase te horen kreeg dat je er geen bit meer aan mocht veranderen (lacht spottend)!
Wat heeft het voor zin om al die moeite te doen en een testproces te doorstaan, als je vervolgens aan het spel gaat zitten rommelen…? Ik zou denken dat dit allemaal te danken is aan het ondeugende karakter van Morimoto-san.
Nou, het was een grapje waar iedereen aan meewerkte, zelfs Tajiri-san. Maar ook al zat Mew dan op de spelcassette…
…Was het niet de bedoeling dat hij zijn opwachting zou maken in het spel, toch?
Precies. Tenzij we een goede gelegenheid konden bedenken om het te doen, zou het bestaan van Mew niet zijn onthuld aan het publiek. We hebben hem erin gelaten zodat hij klaar zou zijn voor een of andere activiteit na de lancering, die er gebruik van zou kunnen maken. Maar als niemand van ons hem wilde gebruiken, leek het me prima om hem gewoon te laten waar hij was.
Het had zomaar gekund dat Mew uiteindelijk nooit in het spel was verschenen.
Juist. Maar door een bug die we niet hadden voorzien, verscheen Mew vervolgens in de spellen van sommige spelers. Het leek alsof we dit allemaal hadden gepland, maar dat was niet zo. Dus hoewel het allerlei problemen veroorzaakte bij veel spelers die ermee te maken kregen, bleek uiteindelijk dat het gelukkig een positief effect had.
Je kunt nooit voorspellen hoe dingen lopen, toch?
Nee, precies.
Dat is dus hoe de “Legendarische Pokémon-prijsvraag”8 tot stand kwam. 8 De “Legendarische Pokémon-prijsvraag” werd aangekondigd in de CoroCoro Comic van april 1996. Er zouden twintig winnaars worden uigekozen die hun spelcassette konden insturen om de gegevens van Mew erop te laten zetten. Er waren ongeveer 78.000 deelnemers.
Precies.
Er werd echt ongelofelijk veel gereageerd op CoroCoro Comics aankondiging van de Mew-prijsvraag. Volgens mij waren de kansen voor Pokémon toen echt gekeerd.
Dat geloof ik ook. De maandelijkse verkoopcijfers die we tot dan toe hadden gehad, werden opeens geëvenaard door de wekelijkse verkopen, om vervolgens nog verder te stijgen tot drie of vier keer meer.
Ik herinner me dat ik het gevoel had nog nooit een spel te hebben meegemaakt dat zo goed verkocht.
Tegen de tijd dat het spel de eerste positie innam in de wekelijkse verkooplijsten, was er al meer dan anderhalf jaar verstreken sinds de lancering van het spel.
Het lijkt op de manier waarop de populariteit van traditionele enka-liedjes pas zo’n anderhalf jaar na lancering explosief toeneemt (lacht). (Opmerking van de redactie: enka’s zijn melodramatische, Japanse popliedjes die de emoties en ervaring van Japanse mensen uitbeelden, met een kenmerkende zangstijl waarbij gebruikgemaakt wordt van tremolo.)
Daar leek het inderdaad precies op (lacht)!