8. Achteloze input
Je zegt altijd, “Span je niet onnodig in.”
Juist. Ik zeg, “Span je in,” maar ik zeg ook, “Span je niet onnodig in.”
Precies. Als je jonge mensen hard ziet werken, denk je vaak, “Is dit echt de juiste tijd en plaats om zulke inspanningen te leveren?”
Juist.
Anders gezegd, ik denk dat er momenten zijn dat je op je eigen manier hard werkt, ook al wordt die activiteit in het algemeen niet beschouwd als hard werken. Je hebt het misschien zelf niet door, maar soms doe je misschien iets dat voor iemand als mij hard werken zou zijn.
Hmm, zou kunnen. Misschien is dat wel zo.
Om mijzelf als voorbeeld te nemen, als ik naar een of ander nietszeggend drama kijk, ben ik hard aan het werk. Met andere woorden, terwijl ik probeer te achterhalen waarom een drama niet goed is, ben ik tot het uiterste geconcentreerd.
(lacht)
Mijn gedachten vliegen in de hoogste versnelling. “Misschien komt nu het verlossende moment… Nee. Dat is ook al slecht. Hé, dit is niet gek… Nee, de uitvoering is zwak. Hij snapt het gewoon niet. O, de acteur begrijpt het ook niet. O nee, o man, dit hebben ze voor de sponsor gedaan…” Als ik tv kijk en op die manier in mezelf mompel, ben ik serieuzer dan tijdens besprekingen.
(lacht) De laatste paar jaar kijk ik ‘s ochtends naar NHK’s tv-drama’s…
Ik hoorde dat die wel goed waren. Ge Ge Ge no Nyobo. (Een Japanse dramaserie op tv)
Ja. Het was lang geleden dat ik van iets kon genieten wat was gemaakt door het Kanto-productieteam.
Ah, dat dacht ik al.
De vorige drama’s heb ik ook lang gevolgd, maar elke keer zat ik mezelf weer te vertellen wat er allemaal aan mankeerde.
Exact! (lacht)
Ja. (lacht)
Dames en heren, wij hebben een grote ontdekking gedaan!
Ja! (lacht)
Tot op heden heb ik het mijn werknemers nooit goed uit kunnen leggen, maar vandaag is het gelukt. Als ze werken aan de output, om iets te produceren, komt hun harde werk te laat. Als je slecht werk hebt verricht tijdens de input, komt er van je output ook niets terecht.
Ahh!
Als je niet goed eet, gaat het in je darmen ook niet goed.
(lacht)
Dus als er zo’n zeldzaam goed drama voorbij komt, zoals Moteki, zit ik er met open mond naar te staren. Ik ga er helemaal in op. En als een drama niet goed is, gaat het van, “Argh! Nét niet!”
Je neemt het allemaal erg serieus.
Dat is niet gemakkelijk hoor! Het is net als wanneer ik naar mijn hond kijk. Hoe moet ik dat zeggen? Ik voel een huivering van ontdekking door gewoon naar mijn hond te kijken, als een eerstejaars student die voor het eerst een film van Jean-Luc Godard ziet. Maar volgens mij zijn er niet veel mensen die op die manier denken en hun gedachten kunnen sturen om de vele dingen aan hun voeten te ontdekken.
Ik denk dat Kansia’s team achter de ochtend-tv-drama’s uitblinkt in de regie die ze tijdens het filmen geven.
O ja?
De werkelijkheid die wordt gecreëerd in een drama is sterk afhankelijk van het feit of de regisseur het doel van het drama wel of niet begrijpt. De structuur van het scenario is van minder belang. Als het filmen niet goed geregisseerd is, komt het niet aan. Het is onze taak de plaatsen te elimineren die gevoelsmatig niet helemaal kloppen, en daar denk ik over na terwijl ik tv kijk.
Ja, ik ook. Constant. Zoals wat ik zou doen als ik de leiding had. Ook al heb ik dat niet. Dat is precies wat Iwata een “gevoel van eigenaarschap” noemt.
Precies. We kijken tv met een gevoel van eigenaarschap. Hetzelfde gebeurt als we een toneelstuk of evenement bezoeken.
Dus gaan de zorgen altijd door. Zelfs in mijn vrije tijd ben ik nog aan het werk!
Ja, zelfs dan werken we nog. (lacht) (Beide lachen)
Ik vraag me bijvoorbeeld af waarom mijn vrouw niet luistert naar wat ik zeg. Maar dan vraag ik me af waarom ze iets anders wel grappig vond. Tegenover haar ben ik net zo gespannen als wanneer ik voor een publiek van een miljoen mensen zou staan. Dus (gericht op het personeel van zijn bedrijf) jullie lopen dagelijks de kantjes er van af, jullie allemaal!
(lacht)