2. Software trekt de aandacht van onderzoekers

Iwata:

Kun je me iets vertellen over het onderzoek dat je deed, van de tijd dat je werkte voor het Nationale Instituut voor Gezondheid en Voeding tot het moment dat je betrokken raakte bij Wii Fit?

Miyachi:

Ik deed onderzoek naar het effect dat lichaamsbeweging en fysieke activiteiten hebben op hart- en vaatziekten, zoals hartaanvallen en beroertes.

Iwata:

Duidelijk.

Miyachi:

Ik richtte me vooral op de verharding van bloedvaten, en onderzocht of lichaamsbeweging en lichamelijke activiteiten daar een positief effect op hebben.

Iwata:

Wat was het resultaat van dat onderzoek?

Miyachi:

Algemeen wordt aangenomen dat lichaamsbeweging helpt bij het voorkomen van aandoeningen, zoals een hartaanval, en dat bloedvaten er tegelijkertijd minder snel door verharden. Helaas kwam ik tijdens mijn onderzoek, en na het doen van een hele serie tests, tot de conclusie dat niet elke vorm van lichaamsbeweging een positief effect heeft.

Iwata:

Dus het hangt af van het soort lichaamsbeweging?

Miyachi:

Dat klopt. American Footballspelers bijvoorbeeld gebruiken machines om de kracht in hun bovenlichaam te vergroten. Tijdens dit soort trainingen concentreren ze zich op kracht…

Iwata:

Ze houden hun adem in, waardoor ze geen zuurstof binnenkrijgen.

Miyachi:

Ze krijgen geen zuurstof… Als je een dergelijke training doet, verharden je bloedvaten zelfs.

Iwata:

Dus de bloedvaten worden er harder door?

Miyachi:

Precies.

Iwata:

Dus spiertraining is niet nodig om je gezondheid te verbeteren…

Miyachi:

Nou, niet alle effecten zijn even goed. Je kunt natuurlijk niet zeggen dat het slecht is. Er zijn genoeg voordelen om het wel te doen.

Iwata:

Je hoort vaak dat je metabolisme langzamer wordt als je niet veel spiermassa hebt, waardoor je makkelijker aankomt. Spiertraining kan dus belangrijk zijn, zolang je je adem maar niet inhoudt.

Miyachi:

Precies. Dat soort oefeningen zou je niet moeten doen. Veel mensen hebben belangstelling voor mijn onderzoek naar deze materie. En bij het opstellen van de richtlijnen voor lichaamsbeweging hebben ze de gedachte dat lichaamsbeweging altijd goed is grotendeels losgelaten. Ik denk dat het belang van het verzamelen van objectief bewijs, om te bepalen welke vormen van lichaamsbeweging goed voor je zijn en welke niet, langzaam maar zeker begint door te dringen.

Iwata:

Je gebruikte zojuist het woord 'bewijs'. (lacht)

Iwata Asks
Miyachi:

(lacht)

Iwata:

Dat is een term die we niet dagelijks horen. Ik begrijp dat 'bewijs' in de medische wereld betrekking heeft op het doen van praktijkonderzoek en het verzamelen van gegevens over fysieke oorzaken en effecten. Op basis van die bewijzen kom je tot een eindoordeel.

Miyachi:

Dat klopt.

Iwata:

Heb ik dat goed begrepen?

Miyachi:

In een keer goed!

Iwata:

Je hebt het dan over EBM, wat staat voor 'evidence-based medicine' (op bewijs gebaseerde geneeskunde).

Miyachi:

Juist. Daar wordt geneeskunde mee bedoeld die is gebaseerd op academisch onderzoek. De denkwijze is er. Academici hebben echter de neiging om naar hun onderzoek te kijken, en te roepen: 'Dit is het juiste antwoord!' Het is mijn taak om mijn eigen onderzoek sceptisch te bekijken: 'Is wat Miyachi beweert wel waar?' Dat houdt in dat ik op de hoogte moet blijven van het onderzoek van anderen, en de resultaten die zij boeken. Door al die gegevens te verzamelen, kan ik bepalen hoe we verder moeten.

Iwata:

Dat begrijp ik. Nu even iets anders. Ik denk dat er veel mensen zijn die in het verleden hebben gesport maar het, nu ze volwassen zijn, te druk hebben en geen tijd meer kunnen vrijmaken om te trainen. Maar als ze die kans krijgen, merken ze weer hoe lekker het is om je in het zweet te werken.

Miyachi:

Ja, ik denk dat je gelijk hebt.

Iwata:

Het lijkt me daarom erg belangrijk om mensen te motiveren om te trainen, al is het maar één keer. Hoe kijk jij daar tegenaan, vanuit het perspectief van het onderzoek dat je hebt gedaan?

Miyachi:

Dat aspect is voor onderzoekers zoals ik erg moeilijk te begrijpen.

Iwata:

Is dat zo?

Miyachi:

We kunnen bedenken waarom sommige mensen de stap wagen en met trainen beginnen. Of andersom, waarom bepaalde mensen gewoonweg niet willen trainen. Daarom bieden we bijvoorbeeld alleen hulp aan mensen die ook echt willen trainen.

Iwata:

En dat betekent dat mensen die al gezond zijn, nog gezonder worden…

Miyachi:

En mensen die dat niet zijn blijven ongezond.

Iwata:

Het is erg moeilijk om die kansen te creëren…

Miyachi:

Bovendien begrijpen we niet goed waarom mensen die in hun jeugd veel gesport hebben, als volwassene niet willen trainen.

Iwata:

Je zou moeten kijken naar het psychologische aspect en hun wilskracht…

Miyachi:

Het kan goed te maken hebben met de werking van het brein en psychologie. Van nicotine weten we bijvoorbeeld dat je er zin van krijgt om te roken. Maar we hebben geen idee wat het verlangen naar lichaamsbeweging veroorzaakt. Dus hoewel we niet weten hoe dit werkt, proberen we wel nieuwe manieren te bedenken om mensen aan het trainen te krijgen.

Iwata:

Ik heb dat altijd een beetje raadselachtig gevonden. Als je gedurende enige tijd niet traint en er dan weer mee begint, herinner je je weer hoe ongelofelijk goed het voelt. Meestal besluit je dan om het vaker te doen.

Miyachi:

Misschien komt er op die momenten een stof vrij…

Iwata:

Ik vraag me af wat het is! (lacht)

Miyachi:

Het kan zijn dat er een stof wordt geproduceerd of dat de hersenen het pleziergevoel herkennen, waardoor je je realiseert dat het lekker is om ermee door te gaan. Maar ik denk dat het wordt veroorzaakt door een of andere substantie.

Iwata Asks
Iwata:

Ik vind het om te beginnen al een beetje vreemd dat je jezelf met opzet in het zweet werkt en afmat.

Miyachi:

Het heeft inderdaad iets vreemds. Ik denk niet dat je zoiets zou doen, zonder dat je een lichamelijke prikkel krijgt. Ik weet niet wat het is, maar ik heb er mijn eigen naam aan gegeven: 'rakutin'.

Iwata:

'Rakutin'? Van het woord 'rakuchin' (Japans voor 'plezierig' of 'het rustig aan doen')? (lacht)

Miyachi:

Precies! (lacht) Uit onderzoek is gebleken dat na een maaltijd, als je vol zit, het hormoon leptine vrijkomt. Het verzadigingscentrum van de hersenen, dat de maag aanstuurt, wordt geprikkeld, waardoor je het gevoel krijgt dat je niet meer hoeft te eten. Zo kwam ik op de term 'rakutin'. Als mensen het rustig aan willen doen, komt er mogelijk een stof vrij waardoor ze niet willen trainen. Dus als we de werking van die 'rakutin' konden blokkeren, zouden mensen sterk de behoefte hebben om te trainen!

Iwata:

(lacht)

Miyachi:

Dus wat is 'rakutin' nou precies? Het kan een molecuul zijn waardoor je wilt trainen, of een molecuul waardoor je juist niet wilt trainen. Ik weet niet zeker wat het is, maar ik denk dat het belangrijk is dat onderzoekers daar achterkomen. Ik denk dat het werk dat ik heb gedaan ons in staat stelt om dat verder te onderzoeken.

Iwata:

Wat bedoel je daarmee?

Miyachi:

Met sofware als Wii Fit worden mensen gemotiveerd om actiever te worden. Door de veranderingen in de hersenen en het lichaam te onderzoeken, is het mogelijk dat we het bestaan van een molecuul als 'rakutin' kunnen aantonen. Met andere woorden, als we kijken naar de manier waarop mensen hun gedrag veranderen, zijn zowel Wii Fit als het Wii-systeem interessant voor onderzoekers zoals ik.