2. ''Dat wil ik!''

 

Let op: Vanaf 1-11-2013 zijn de SpotPass-functies van Nintendo-brievenbus stopgezet. Lees de notificatie over de SpotPass-dienst van Nintendo-brievenbus voor meer informatie.

Iwata:

Er was iets nodig om te voorkomen dat mensen hun geïllustreerde dagboek al na drie dagen opgaven.

Imai:

Ja. In een vroeg stadium van het project was dat een belangrijk thema. Rond die tijd zei (Masaru) Shimomura-san4, de algemeen manager van het departement, tegen mij dat het vreemd was om als departement met het woord ‘netwerk’ in de titel, software uit te brengen die niet over netwerkfunctionaliteit beschikte. 4 Masaru Shimomura: algemeen manager, departement voor netwerkzaken, Nintendo. Hij kwam voor in de ‘Iwata vraagt’-aflevering over Iwata vraagt Walk with me

Iwata:

Het betrof software voor het departement voor netwerkzaken, dus de algemeen manager benaderde jou direct met de vraag om het van netwerkfunctionaliteit te voorzien.

Imai:

Ja. We waren aanvankelijk van plan om het project in drie maanden af te ronden, maar het zou langer duren als we er een netwerkaspect aan toevoegden. Hij zei echter dat dit oké was en het was een goed idee waar ik zeker een poging aan wilde wagen. Je zou dan niet alleen je gevoelens en sentimenten vast kunnen leggen, maar ook met je vrienden en familie kunnen delen wat belangrijk voor je was. Het zou niet meer je eigen geïllustreerde dagboek zijn.

Iwata:

Het werd dus een dagboek dat je met anderen kon uitwisselen.

Imai:

Ja.

Iwata:

Maar toen de ontwikkeling van start was gegaan, duurde het even voordat je me een voorproefje liet zien.

Imai:

Ja. Ik dacht dat we voor een dagboek op de Nintendo DSi wel iets bijzonders zouden kunnen vinden, iets wat lastig te realiseren zou zijn in een normaal dagboek. We probeerden een aantal dingen, zoals het toevoegen van een dagelijks overzicht of het weergeven van een grafiek. Op dat moment werkten we ook aan de Nintendo Zone Viewer die toegang zou bieden tot Nintendo Zone5. 5 Nintendo Zone is een draadloze dienst waarmee gebruikers bij hotspots, zoals op verkooplocaties in het hele land, gebruik kunnen maken van een aantal gratis diensten, zoals het downloaden van oorspronkelijke inhoud of proefversies van spellen voor hun Nintendo 3DS, Nintendo DSi XL, Nintendo DSi, Nintendo DS Lite of Nintendo DS. Deze dienst is momenteel niet beschikbaar in Europa.

Iwata:

De Nintendo Zone Viewer voor de Nintendo DS- en Nintendo DSi-systemen.

Imai:

Ja. Ook daarbij werkten we samen met Denyu-sha en zelfs toen al was er vraag naar om video’s te kunnen kijken met Nintendo Zone Viewer. Maar het leek ons geweldig om niet alleen video’s aan te bieden, maar het ook mogelijk te maken om er dingen mee te doen, zoals er graffiti op tekenen. Na binnen het departement informatie te hebben ingewonnen over welke technologie we konden gebruiken, hebben verschillende technici enkele voorstellen gedaan. Zo stelde er één voor om de brieven die je had geschreven te laten kronkelen.

Iwata:

De handgeschreven brieven dansten als het ware rond.

Imai:

Precies. Wat die technologie zo speciaal maakte was dat als je later terugkeek naar wat je had geschreven, deze brieven niet gewoon in één keer in beeld verschenen, maar je ze kon afspelen als een video.

Iwata:

Je kon het schrijfproces bekijken.

Imai:

Juist. Ik dacht: “Wat als…” en liet het kronkelen stoppen. Ik krabbelde iets neer, speelde het af en… hoe moet ik dat zeggen? Het is moeilijk in woorden uit te drukken, maar het voelde warm.

Iwata Asks
Iwata:

Het was alsof je toekeek hoe je zelf aan het schrijven was.

Imai:

Ja! Het was niet alsof er gewoon iets was wat iemand geschreven had, maar je kreeg juist sterk het gevoel dat iemand dat daadwerkelijk aan het schrijven was. In plaats van die technologie voor de Nintendo Zone Viewer-video’s te gebruiken, leek ze me beter te passen bij het uitwisselingsdagboek. Ik dacht dat het zo leuker zou worden en zei tegen een van de technici: “Dat wil ik!” Ik bracht het meteen naar Denyu-sha. Dat was een groot keerpunt.

Iwata:

Wat dacht je toen je het zag, Takenouchi-san?

Takenouchi:

De pennenstreken verschenen in de juiste volgorde in beeld en dat deed me denken aan het gevoel dat ik had toen ik het schreef. Het voelde alsof ik mijn ervaring nogmaals beleefde. Het was erg leuk om naar iets te kijken nadat je het had geschreven

Iwata:

En niet alleen wat je zelf hebt geschreven, maar ook om te zien wat anderen hebben neergepend.

Takenouchi:

Juist. Het geeft je de indruk dat iemand het echt aan het schrijven is. Je vraagt je af wat diegene zal schrijven, dus je moet wel blijven kijken.

Iwata:

Je doet ook ontdekkingen over hoe diegene schrijft. Het is bizar om dingen toe te voegen als de volgorde van pennenstreken (lacht).

Imai:

Ja (lacht). Natuurlijk is het leuk om te kijken naar iemand die goed kan schrijven, maar je kunt ook karaktereigenschappen afleiden uit het schrijfgedrag van iemand die er niet zo goed in is. Wie het ook heeft geschreven, het verveelt nooit om ernaar te kijken.

Iwata:

Kitai-san, jij kwam er pas tegen het einde van het project bij, dus ik denk dat je het pas veel later hebt gezien. Maar wat was je reactie toen je het voor het eerst zag?

Kitai:

Ik dacht dat je er veel leuke dingen mee kon doen.

Video: De pennenstreken veranderen bijvoorbeeld in animatie

Let op: Vanaf 1-11-2013 zijn de SpotPass-functies van Nintendo-brievenbus stopgezet. Lees de notificatie over de SpotPass-dienst van Nintendo-brievenbus voor meer informatie.
De pennenstreken veranderen bijvoorbeeld in animatie , dus je zou de uitsmijter van wat je echt aan het schrijven bent achter kunnen houden, om het pas op het allerlaatste moment te onthullen.

Iwata Asks
Imai:

Je kunt op het eerste gezicht niet meteen zien wat er is geschreven, dus je zou er op het allerlaatste moment een soort uitsmijter in kunnen stoppen.

Iwata:

Je hebt dan iets van: “O, dus daar ging het allemaal naartoe!” Met andere woorden, het draait niet alleen om de uiteindelijke inhoud van het bericht, maar om het schrijfproces.

Kitai:

Ja. Ik vond dat erg interessant.

Iwata:

Tot wanneer waren jullie van plan deze software uit te brengen voor het Nintendo DSi-systeem?

Imai:

Tot eind 2009 of zo. Het was toen bijna klaar. We hoefden alleen nog maar de bugs te verwijderen en dan konden we het uitbrengen.

Iwata:

Twee jaar geleden lieten jullie het schrijfproces zien, hadden jullie de netwerkfunctie ingebouwd en begonnen jullie het binnen het departement te testen.

Imai:

Ja, zo’n tien mensen waren begonnen met testen. Vooral de vrouwelijke medewerkers wisselden een hoop berichten tussen elkaar uit (lacht).

Iwata:

Zorgden ze ervoor dat de jongens er niet achter zouden komen (lacht)?

Imai:

Ja. Ik denk dat ze elkaar achter onze ruggen om een hoop berichten hebben gestuurd.

Iwata:

Tijdens onze schooltijd gaven we elkaar briefjes in de klas.

Imai:

Zoals tekeningen van de leraar (lacht).

Iwata:

Dit is als een moderne versie daarvan.

Imai:

Ja. Deze software heeft diezelfde aantrekkingskracht.

Iwata:

Dus als jullie hadden gewild, hadden jullie het eind 2009 kunnen uitbrengen als downloadbare software voor het Nintendo DSi-systeem.

Imai:

Dat klopt. Het begon er toen goed uit te zien. Maar het had ook enkele zwakten. Zo had het Nintendo DSi-systeem zelf geen vriendenlijst6, dus hebben we die functie in de software gestopt. Maar je kon maar achttien vrienden aanmelden. 6 De vriendenlijst stelt gebruikers in staat om een – voor ieder Nintendo 3DS-systeem unieke – code uit te wisselen om via het internet te communiceren en spellen met elkaar te spelen.

Iwata:

Bij het Nintendo 3DS-systeem is honderd het maximum, maar bij een maximum van achttien kun je alleen brieven uitwisselen met een beperkt aantal mensen met wie je een hechte band hebt.

Imai:

Precies. Een andere grote zwakte was dat je steeds handmatig verbinding moest maken met de server om te kijken of je al een dagboek van iemand anders had ontvangen. Het was onvermijdelijk dat je soms zou denken: “Is-ie er al? Aààh! Nog steeds niet!”

Iwata:

Meestal klonk het ‘nog steeds niet’.

Imai:

De teleurstelling die daarmee gepaard ging, was een groot probleem. Alle testers hadden daar negatieve opmerkingen over. De software zelf was grotendeels klaar, maar terwijl we hier over nadachten, begon de ontwikkeling van het Nintendo 3DS-systeem bij Nintendo en hoorden we dat de Nintendo 3DS beschikking zou hebben over een nieuwe functie, SpotPass genaamd.