4. Ook voor huisdieren

Iwata:

Er is eigenlijk iets dat me opviel aan zowel Brain Training als Wii Fit. Dat is dat ze je allebei in staat stelden om iets te meten dat je eerder niet kon meten. En ik denk dat dit spel ook die kwaliteit heeft van het tonen van veranderingen op een leuke manier. En het voelde dus erg vreemd toen we het sleutelwoord ‘levensritme’ bedachten en dingen te zien kregen die we niet eerder konden zien. De Japanse titel luidt trouwens ‘Loop en kom erachter. Levensstijlritme DS’. Waarom koos je daarvoor?

Mizuki:

Nou, allereerst heeft levensritme ook te maken met dingen als hoe laat je hebt gegeten en hoe lang je hebt geslapen.

Iwata:

De uitdrukking ‘levensritme’ staat sterk in verband met de tijd dat je opstaat en naar bed gaat, en met je drie maaltijden per dag, nietwaar?

Mizuki:

Precies. Lopen alleen is niet doorslaggevend voor je levensritme. Maar door je stapgegevens per minuut op week- en maandbasis en vanuit allerlei gezichtspunten te vergelijken, dachten we dat het je misschien zou helpen om je meer bewust te maken van je levensritme.

Iwata:

Met andere woorden: iedereen heeft zijn eigen levensritme en dat kunnen ze deels in kaart brengen door te lopen.

Iwata Asks
Morimura:

Zo is dat. Dus om het makkelijker te maken om achter je eigen levensstijl te komen, hebben we er vervolgens aan gedacht om het je gemiddelde levensstijlpatroon te laten evalueren, net als bij een ‘hersenleeftijd’, maar we kregen het niet voor elkaar. Ieders levensritme is ten slotte anders en uiteindelijk werd het alleen maar opdringerig.

Shimomura:

Toen kregen we een suggestie van de ontwikkelaars bij Creatures en Engines13: als je naar je dagelijkse gegevens kijkt, zou de software je kunnen vergelijken met een dier. Het zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: “Je bent een ochtend-koalatype.” En als je er dan over nadenkt, denk je: “Oh, nu je het zegt, ik was inderdaad als een koala en heb helemaal geen beweging gehad.”

13 Creatures is een speelgoedfabrikant die in 1995 is opgericht. Engines is een softwareontwikkelbedrijf dat is opgericht in 2005, met een kern van werknemers die 10-20 jaar aan de ontwikkeling van spellen hebben gewerkt en andere werknemers met carrières in 3D-modelleerwerk, uitgeven, communicatieontwerp en filmproductie.

Morimura:

Ook maakt de vergelijking met dieren het makkelijker om er met je vrienden over te praten. Hoe zou je het vinden als je te horen kreeg dat iemand gisteren een ‘nachtvleermuis’ was, in plaats van dat diegene gisteren 8000 stappen heeft gelopen?

Shimomura:

Je maakte een nachtwandeling (lacht).

Mizuki:

Ook hebben we ‘minidoelen’ toegevoegd. Iedere dag wordt een bepaald doel met betrekking tot je gezondheid verstrekt.

Shimomura:

Het idee voor de minidoelen kregen we van Creatures en Engines, die hielpen bij de ontwikkeling van dit project. Ze bedachten allerlei ideeën voor ons.

Morimura:

Er worden bijvoorbeeld voor de hand liggende doelen gesteld als ‘Eet iets dat je niet lekker vindt’ of ‘Maak zoveel mogelijk gebruik van trappen’. We hopen dat je je hierdoor iets bewuster wordt van je levensritme en dat je levensstijl een klein beetje beter wordt.

Mizuki:

Zelfs als je de minidoelen niet voltooit, levert dit geen negatieve evaluatie op. Je moet alleen jezelf evalueren en voor jezelf de vraag beantwoorden of je ze voltooid hebt of niet.

Iwata:

Met andere woorden: het is als een dagelijkse routine.

Shimomura:

Dat klopt. Het is net een dagelijkse routine. De Activiteitenmeter is erg compact dus het is geen probleem om hem gewoon in je zak te hebben. Daarom hoop ik dat mensen het de hele tijd met zich mee zullen nemen, van het moment dat ze opstaan totdat ze naar bed gaan, dat het een gewoonte wordt, net als tanden poetsen.

Iwata Asks
Iwata:

Waarom hebben jullie besloten het spel met twee Activiteitenmeters te verkopen?

Akita:

Eén is voor jezelf en de andere is voor je hond (lacht).

Shimomura:

Natuurlijk mag je de tweede ook laten gebruiken door je familieleden (lacht)!

Iwata:

Akita-san, jij houdt echt van honden, hè?

Akita:

Ja. Thuis heb ik een kleine teckel, maar die heeft er een hekel aan als ik hem kleding probeer aan te trekken en zo. Dus toen de Activiteitenmeter alleen nog in spelcassettevorm bestond, nam ik het mee naar huis om het uit te proberen, maar dat vond hij helemaal niet leuk...

Iwata:

Hij verzette geen enkele stap, toch? Hoe kwam je er überhaupt op om de stappen van een hond bij te houden?

Shimomura:

Toen dit project begon, dacht ik na over waarom mensen lopen. En toen ik mijn hond meenam voor een wandeling in de buurt, keek ik naar alle mensen die er rondliepen. Ik zag dat een hoop andere mensen ook hun hond uitlieten. Toen bedacht ik dat het geweldig zou zijn als de mensen de Activiteitenmeter niet alleen zelf bij zich zouden dragen, maar deze ook aan hun honden zouden bevestigen.

Iwata:

Dat is fantastisch. In elk geval met betrekking tot je kwaliteiten als zakenman (lacht)!

Allen:

(lachen)

Iwata:

Hoe ging het verder met je hond?

Akita:

De tweede Activiteitenmeter die ik hem liet dragen, was de versie die ik in mijn ogen behoorlijk compact had gemaakt. Maar nog steeds vond hij er niks aan en weigerde hij te lopen. Maar toen hij de Activiteitenmeter droeg met het definitieve ontwerp, had hij er niet alleen geen hekel meer aan, maar leek hij het ook nog eens nauwelijks op te merken. Hij liep ermee alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, hij speelde zelfs met een bal terwijl hij de Activiteitenmeter droeg. Toen we niet voor de eerste, maar voor de tweede keer de theetafel op zijn kop moesten zetten, dacht ik dat je een grapje maakte. Maar nu ben ik daar erg dankbaar voor.

Allen:

(lachen)

Iwata:

Hoe bevestig je het aan je hond?

Akita:

Ik heb vandaag een foto van mijn hond meegenomen, dus...

Iwata Asks
Iwata:

AKijk, hij draagt hem.

Akita:

Eerst probeerde ik het in een zakje te stoppen en er een lus aan vast te maken om het zo aan zijn hals te hangen, maar toen zwiepte het heen en weer en kon het het aantal stappen niet goed meten. Dus toen besloot ik hals over kop deze clip te maken.

Iwata Asks
Shimomura:

Door simpelweg de achterklep aan te passen, kun je een clip aan de Activiteitenmeter bevestigen.

Akita:

Het spel zal verkocht worden met twee Activiteitenmeters, dus we zullen er ook gratis twee van deze, speciaal hiervoor ontworpen clips bij leveren.

Iwata:

Daar heb je de zakenman weer (lacht).

Allen:

(lachen)

Akita:

Ik hoop dat mensen deze clip zullen gebruiken om de Activiteitenmeter aan de halsband van hun hond te bevestigen.

Morimura:

Natuurlijk zijn er ook klanten die geen hond hebben. En soms, en dat geldt in het bijzonder voor vrouwen, dragen ze kleren zonder zakken. In die gevallen zouden ze het in hun tas kunnen stoppen, maar ze kunnen het ook met de clip ergens aan vast maken.

Akita:

Ik hoop alleen maar dat ze het aan hun hond bevestigen (lacht).

Iwata:

Het is makkelijk om te praten over honden die een Activiteitenmeter dragen, maar hun bewegingen zijn natuurlijk anders dan die van een mens. Het moet niet makkelijk voor je zijn geweest om te zorgen dat de Activiteitenmeter het juiste aantal stappen telt.

Iwata Asks
Shimomura:

En een kleine hond holt altijd maar rond.

Iwata:

En ze hebben ook nog eens vier poten.

Shimomura:

We hadden dan ook discussies over de vraag of we de Activiteitenmeter de bewegingen van de voor- of achterpoten moesten laten tellen, of juist alle vier de poten samen. Uiteindelijk kozen we voor alleen de voorpoten. Tenslotte hebben we, met de hulp van een hondenopvang in de buurt, gecontroleerd of de meting nauwkeurig zou zijn voor ieder type hond. Er waren allerlei honden in de opvang, van groot tot klein, en we bevestigden de Activiteitenmeter aan 25 soorten honden en filmden ze, terwijl we een wandeling met ze maakten. We namen de video-opname mee terug naar kantoor en speelden het in slow motion af, om te controleren of het aantal gemeten stappen bij iedere hond correct was.

Iwata:

Ik sta versteld, jullie hebben jezelf geen enkele moeite bespaard, zelfs niet als het op honden aankwam.

Shimomura:

Dat is waar. Natuurlijk waren er bij de controle van de meetgegevens bij mensen na verloop van tijd ook een hoop personen betrokken. De ontwikkelingsmedewerkers deden het in hun tassen en liepen zo snel ze konden, of renden alsmaar heuvels op en af! Het was vreemd om al die mensen zo doelloos rond te zien lopen in de grote ontwikkelzaal (lacht). Om te controleren of de Activiteitenmeters correct telde, telden ze zelf ook van ‘één, twee, drie, vier’, terwijl ze rondliepen. Daardoor zag het er alleen maar gekker uit (lacht).

Iwata:

Net als tijdens de gymles op de middelbare school (lacht).

Shimomura:

We reden rondjes over het parkeerterrein van ons bedrijf en maakten heel wat busreisjes. Na verschillende soorten controle-experimenten stelden we een referentiewaarde op, om valse meetwaarden te voorkomen. Als je minimaal 10 seconden blijft lopen, worden de stappen geteld vanaf de eerste stap. Dit is gedaan om te voorkomen dat valse positieve metingen optreden, wanneer je in de auto of bus zit. Dit betekent echter ook dat kleine stappenaantallen, bijvoorbeeld wanneer je het eten bereidt in de keuken, niet altijd geteld zullen worden. Maar na er lang over nagedacht te hebben, vonden we dat deze oplossing de meeste trefzekerheid zou opleveren voor je levensstijl als geheel.

Iwata:

Juist.

Akita:

Aangezien we het ook hadden uitgeprobeerd op mijn hond, wilde ik mijn Activiteitenmeter persé samen met hem proberen. Er zijn ook enkele andere interessante functies. In het spel zit de functie ‘Illuminate!’. Dit laat je naderhand weten wie in het gezin je hond heeft meegenomen voor een wandeling.

Iwata Asks
Shimomura:

Met andere woorden: er is een speltype waarin je Mii-personage blij wordt als je op hetzelfde moment samen met iemand anders loopt. Als je terugkomt van je wandeling met je hond en het spel je gegevens verzamelt, krijg je voor zowel jezelf als voor je hond ‘Synchro!’ te zien.

Akita:

Zo kom je dus te weten wie je hond heeft uitgelaten. Toen deze synchronisatie plaatsvond, voelde ik een vreemd soort van verbondenheid met mijn hond, ik werd er heel blij van.

Shimomura:

Natuurlijk voel je niet alleen een soort van verbondenheid met je hond. Ik kom vaak ‘s avonds laat thuis van mijn werk, maar toen ik op een dag thuiskwam en de gegevens uploadde, werden mijn gegevens gesynchroniseerd met die van mijn vrouw rond één uur die middag. Ik dacht bij mezelf: “Oh, toen ik terugkwam van de lunch, was zij uit winkelen. Ze heeft echt een leven thuis, wanneer ik op het werk ben.” En op die manier moest ik vol liefde aan haar denken...

Allen:

(lachen)